Bebeğin Adı : Mert Özel Doğum Tarihi : 05.02.2013
Doğum Haftası : 38+0
Boyu ve Kilosu : 50,5 cm, 3300gr
Doğum sekli : Spinal sezaryen
Hastahane: Antalya Medusu Hastanesi
Evlendiğim ilk gün itibaren hep bebek istemiştim. 1 ay sonra hamile kaldım ve maalesef 6 aylıkken erken doğumla kaybettim. Büyük bir depresyonu ailem, eşim ve doktorum sayesinde atlatıp 3 ay sonra yeniden hamile kaldım. Öğrendiğimde babalar günü yeni geçmişti ve mutsuz kötü bir babalar günü geçirmiştik. Bebek beklentim olduğu için test yapmıştım fakat negatif çıkmıştı. Ben sürekli ağlamaya başlamıştım yeniden çocuğum olmayacak endişesi ile. Beklenen adet bir türlü gelmeyince bir akşam kendi kendime test yaptım. Gözlerime inanamadım hamileydim!!! Hemen ağlayarak eşime gösterdim. Umutlarımız yeniden yeşermişti. Hemen sağlık ocağında kan testi yaptırdım. Kesin hamileydim. Doktorumu aradım hemen gel dedi ve kesenin olduğunu gördük. Zorlu bir süreç beni beklemekteydi. Acaba tekrar kayıp yaşar miyim endişeleri başlamıştı.
6 haftalıktı lekelenmelerim başladı, eyvah dediğimiz anlar oldu.3 ay ilaç, iğne, yatarak ve bunun yanında sürekli istifra ile geçirdim.Bunların hiç birinin önemi yoktu tek istediğim sağlıkla dünyaya gelmesiydi. 29.hafta kontrolde doktorum bebeğin geliyor dedi. Akciğer geliştirici iğneler ve her hafta progestsan iğne olarak 38.haftaya kadar geldik. Doktor normal doğum olabileceğini söylese de ben korktuğum için spinal sezeryan istedim.
38. haftanın başı 5 Şubat :) aynı zamanda nişan yıl dönümümüze geliyordu..Doktorumuz 5 Şubat'ta alalım dedi. Bir gün önce öğlen fön çektirdim. Akşam saatlerinde artık heyecandan düşünemez hale gelmiştik.Yarın bu saatler ebeveyn olacaktık ve çok büyük sorumluluklar bizi bekliyordu.Yatma saati geldiğinde uyumak imkansızdı.Sabah 7 de hastanede olun demişti doktor ve saat sabahın 3 ü idi, vücudum yorgun düşüp uyuyakaldığımda. 6 da kalkıp hazırlanıp evden çıktık. Bu ev son kez bebeksizdi :)
Tüm kontrollerim NTS vs yapıldığında saat 9 buçuğa geliyordu. Ben artık ne zaman beni alacaklar diye sabırsızlanmaya başlamıştım. Saat 9:45 civarı beni almaya geldiler. Artık kalp atışlarımı ben bile duyuyordum. Heyecan, korku hepsi bir aradaydı. Anneler, eşim, ablam, arkadaşlarım herkes başımdaydı. Hepsini dışarıda bırakıp ameliyathaneye girdim. Önce hiç panik yapmadım.Hemşireler, anestezi uzmanı ve bir kaç kişi daha içeride günlük sohbetler ederek beni ameliyata hazırlıyorlardı. İçerinin soğuğu ve stres ile titriyordum. Spinal için oturtup kıpırdamamı söylediler ki önceki doğumumdan dolayı tecrübeliydim, korkmuyordum. Fakat oturduğum yerden titrediğim için beni tutmanız lazım istemsiz titriyorum dememe rağmen tutan olmadı. Spinal hemen yapıldı ve uyuşmaya başladım.Yatırdılar beni. Titremem geçmemişti ve parmaklarımı hissettiğimi oynatabildiğimi söyledim.Doğum öncesi fazla doğum okumanın zararı; hissediyordum filan denilmesi etkilemişti beni. O esnada doktorum geldi ve sohbet etmeye başladık. Hissetmeyeceğimi sadece dokunmaları hissedebileceğimi anlatıyordu. Eşim kamerayla doktorum izin verirse girecekti. Doktoruma eşimi alacak mısınız diye sordum. Eşini çağırın eşi gelmeden başlamayacağız diyordu doktorum. O esnada beni kesmiş bile :)
Ve ben dokunmaları bile hissetmedim. Eşim girdikten sonra 1 dk bile geçmeden oğlumu çıkarttılar. O an belki de sakinleştirici verdiler diye düşünüyorum. Ağlamadım hatta hiç bir şey hissetmedim duygu anlamında. Sadece ay ne kadar saçlı dedim. O an dünyaya gelen sanki benim çocuğum değildi. Nötürdüm. Ameliyat öncesi kararlaştırdığımız üzere oğlumu daha beni dikerlerken aynı odada sünnetini de yaptılar.
Toplam yarım saat sürdü tüm bu işlemler. Odaya çıktığımda ve oğlumu ilk kucağıma verdikleri zaman titremem devam ediyordu, hem öptüm hem ağladım. Anne olduğumu o zaman algılayabildim. Canım çok kıymetlidir ama hiç ağrım olmadı. 2 kere ağrı kesici yaptılar. Ertesi gün sabah taburcu oldum. Gene hamile olsam hiç korkmadan gene spinal olurdum :)
Ahu Özel
Ahu Özel
Babamızın Mert doğduğu zaman yazmış olduğu kısa bir yazı..
Koşmasana eşek sıpası düşecen..Akabinde düşeceksin..Dizin kanayacak..Hemen koşacağım..Önce bir "demedim mi ben sana"bakışı atacağım... Hafif bir sıyrık... Benim de canım acıyacak ama bileceğim ki böyle düşe düşe öğreneceksin hayatı... Hadi neyse geçti bir şey yok deyip kaldıracağım kollarından seni.. Tekrar gücü bulan bünyen sağa sola hızla koşmaya devam edecek... Sonuç mu?Baba öğütleri dinlenmez her zaman... Ama babaların iyi olsun diye bir gözü hep oğullarındadir..Hoş geldin benim MERT oğlum
Mustafa Özel
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder